امروز دومین سالگرد تشکیل وبلاگه . یادمه که در چه شرایط بحرانی وبلاگ رو درست کردم. روزگاری که در نوشته های پیشین آمده و خدا نصیب گرگ بیابون نکنه. اما حالا تجربه های زیادی رو کسب کردم و مهمترین تجربه این بوده که :
" تلاش برای نگه داشتن آدمی که دوستت نداره مثل آب در هاون کوفتنه و وفاداری به اون معنی نداره و آویزون شدن ، کرامتت رو از بین میبره ، هرچند عاشقش باشی و اون همه چیز تو باشه ، هرچند اولین عشقت باشه و تو مفهوم عشق رو با اون آغاز کرده باشی و در این مسیر می توان در میان این همه آدم ، دست به انتخاب زد وکس دیگری رو در این دنیا دوست داشت و این خیلی خیلی مهمه که شخصی رو دوست داشته باشی و بهش بگی و عکس العملش رو ببینی و اگه این دوست داشتن متقابل بود ، اونوقت عاشقش بشی و خودت رو فداش کنی "
آری ، این مهمترین تجربه ای بود که کسب کردم و چه زجری در این راه کشیدم و چه خون دلها خوردم و چه شب زنده داریها و اشکها و دعاها و . و آخرش به این نتیجه رسیدم که براستی برای چه وفادارم ؟ و این وفاداری چه نتیجه ای برایم خواهد داشت؟ حال که مسیر خود را پیدا کرده ام ، امیدوارم این سال جدید ، سالی سرشار از شادکامی ها و کامیابی ها برای من باشد و نتیجه مطلوب حاصل شود ، آمین.
نتیجه ,دوست ,باشی ,تجربه ,مهمترین تجربه منبع
درباره این سایت